Odsiarczanie spalin

Strona główna > Technologie > Odsiarczanie
Metody odsiarczania spalin zwyczajowo dzieli się ze względu na formę w jakiej podawany jest sorbent (najczęściej wodorotlenek wapnia lub wodorowęglan sodu), wyróżniamy:
  • Suchą metodę odsiarczana spalin – redukcja zawartości dwutlenku siarki w spalinach do 70%, stosunek molowy wapnia w sorbencie do zawartości siarki na wlocie (Ca/S): 2-4;  
  • Półsuchą metodę odsiarczania spalin – redukcja zawartości dwutlenku siarki w spalinach o 60-90% (w sprzyjających okolicznościach powyżej 90%), Ca/S: 1,5-2;
  • Mokrą metodę odsiarczana spalin – redukcja zawartości dwutlenku siarki w spalinach powyżej 90%, Ca/S: 1,0-1,3;
Poniżej przedstawiono najczęściej wskazywane zalety oraz wady wyżej wymienionych metod:
Metoda sucha Metoda półsucha Metoda mokra
Zalety
  • Prostota technologii i łatwość automatyzacji
  • Niski koszt sorbentu
  • Możliwość usuwania ze spalin kwasu solnego (HCl)
 Możliwość usuwania innych zanieczyszczeń ze spalin (np. rtęci, kwasu solnego (HCl), fluorowodoru (HF)). W stosunku do metody mokrej:
  • Nie wymaga podgrzewu spalin
  • Zużycie wody mniejsze o ok. 50%
  • Suchy odpad
  • Wysoka efektywność
  • Niskie zużycie sorbentu
  • Możliwość usuwania innych zanieczyszczeń ze spalin (np. rtęci, kwasu solnego (HCl), fluorowodoru (HF))
  • Odpad w postaci gipsu jest produktem o wartości handlowej (obecnie utrzymuje się korzystny dla sprzedających trend cenowy)
Wady
  • Niska efektywność (wymaga odpowiedniej wilgotności spalin oraz aranżacji kanałów spalin, aby spełnić wymagania „nowych konkluzji BAT”)
  • Ograniczone możliwości regulacyjne przy zmiennych obciążeniach
  • Zanieczyszczenie powierzchni ogrzewalnych kotła
  • Wzrost zawartości pyłu w spalinach (przed układami filtracji spalin)
 W stosunku do metody mokrej:
  • Droższy sorbent
  • Niższa efektywność
  • Gorsze wykorzystanie sorbentu
  • Produkty reakcji wymagają utylizacji
  • Obniżenie temperatury spalin poniżej punktu rosy – wymaga zabudowy podgrzewacza spaliny-spaliny (np. REGAVO) lub modernizacji komina (tzw. „zimny komin”)
  • Wysoki koszt inwestycyjny
  • Duża powierzchnia zabudowy
  • Wysoka złożoność automatyki i sterowania
  • Wysokie koszty utrzymania i obsługi